"Sana şu an çook aşık olduğumu ya da seni deliler gibi sevdiğimi söyleyemem" dedim
"Haklısın" dedi.
Durmadım bir de üstüne;
"Düzgün, güzel, uzun bir ilişkimiz olacağına inanmıyorum" dedim.
Sinirlendi haliyle.
"Böyle düşünüyorsan neden başladın bitirelim" dedi.
Haklı.
Oysa ben, beni bu düşünceden kurtarmasını ve "hayır güzel bi ilişkimiz olacak" cümlesini duymak istedim.
Çünkü; APTALIM.
Konuştuk öyle dolu dolu isteyerek bitsin demedi.
"Son kez soruyorum bitti mi ?" dedim.
Cevap beklerken düşündüm lafı dolandırırsa o da bitirmek istemiyor diye öyle de oldu.
"Sen böyle istiyorsun ben kimseyi hayatımda zorla tutmadım tutmayacağım da istediğin gibi olsun bitsin" dedi.
O da bitsin istemiyor belli ama inatçı.
Sustum.
Bütün gün hiç konuşmadık.
Arkadaşlarım benim suçlu olduğumu özür dilemem gerektiğini söylediler.
Yapmadım.
Böyle şeylere çok inanmam ama gece tam 00:00'da mesaj attı :)
"Ben pişmanım affedebilecek misin ?" diye.
Çok şaşırdım.
Zırtapoz asla özür dilemez, pişmanım demez.
Suçlu olan benim üstelik ama o kendini suçluyor, ilginç.
Sana, kısa zamanda olabileceğinden daha fazla alıştım dedim.
Biraz konuştuk ve bir daha ufacık şeylerden dolayı hemen ayrılmayacağımıza söz verip barıştık.
O hala benim yanında çok mutlu, sarılınca çok huzurlu olduğum sevgilimm :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Hadi Sen de Fısılda